حسین(ع)، رمز عاقبت به خیری است

رقیه جبرئیلی، پژوهشگر حوزه، روز گذشته، در جمع طلاب وکارکنان مدرسه علمیه تخصصی حضرت خدیجه(سلام الله علیها) بابل اظهار کرد: انسان ها به چهار دسته تقسیم می شوند، اول کسانی هستند که تا پایان عمر، در مسیر صحیح زندگی می‌کنند و بارزترین مصداق آن‌ها، انبیا و اولیا الهی هستند؛ دوم کسانی که تا پایان بد بوده و لحظه‌ای در مقابل فرامین الهی سر تعظیم فرود نمی‌آورند؛  سوم انسان هایی که ابتدا اهل خیر ولی بر اثر تسلط هوای نفس به انحراف کشیده شدند و چهارم، گروهی که در ابتدای زندگی، در غفلت بودند ولی با گذشت زمان، عاقبت به خیر شدند.
وی ادامه داد: عمر انسان، مجموع لحظات است و یکی از آن‌ها، لحظه پایان عمر انسان است که باید تلاش کند با ایمانی کامل و توبه‌ای مقبول از وسوسه‌های شیطان رها یابد و به نقطه امن عاقبت بخیری برسد.
جبرئیلی تاکید کرد: یکی از موانع عاقبت به خیری، عجب است؛ در کلام علمای اخلاق، در موضوع عجب، انسان باید مانند مردمک چشم، همه را دیده و خود را نبیند؛ این مقام بلندی است، بسیاری از اولیای خدا در این شرایط، انسان‌هایی بهتر از خود را یادآوری می‌کردند.
وی بیان کرد: بزرگترین عامل عاقبت به خیری جبران ضعف ها و جلوگیری از گناهان است ، به همین جهت قرآن کریم، اصلی ترین عامل عاقبت به خیری را تقوا بیان می‌کند.
پژوهشگر حوزه بیان کرد: همچنین تلقین و تکرار عقاید و خدمت به دیگران، خصوصاً والدین، سعادت دنیا وآخرت را به دنبال دارد و بهترین رمز عاقبت بخیری، جدا نشدن از امام حسین(علیه السلام) است.