حجاب، نگرشی مطابق با فطرت و هویت حقیقی انسان دارد

خانم فاطمه پور مهدی، مدیر مدرسه علمیه تخصصی حضرت خدیجه(سلام الله علیها) بابل، در جمع کارکنان و طلاب به مناسبت هفته عفاف و حجاب اظهار کرد: حجاب به معنای پوشانیدن است، یعنی به هر چیزی که میان دو چیز جدایی می‌اندازد حجاب می‌گویند.
وی بیان کرد: حجاب در فتوای همه مراجع تقلید، یکی از ضروریات دین به‌حساب می‌آید و نگرشی مطابق با  فطرت و هویت حقیقی انسان دارد؛ در حقیقت پوشش همه ابعاد مادی و معنوی و جوانب شخصیتی زن مسلمان را مد نظر قرار داده است، محسوس‌ترین و ملموس‌ترین بعد، بعد فیزیکی حجاب است که در سوره نور و احزاب با  عناوین خمار و جلباب، به آن تأکید شده است، پوشانده بودن زنان را بیان می‌کند تا با حجاب، جنبه انسانی و شخصیتی آن‌‌ها بهتر شناخته شود و از تعرض هوس رانان آزار نبینند.
وی ادامه داد: بعد دیگر حجاب از دیدگاه قرآن و روایات، حجاب در نگاه است، که شناخته شده‌ترین و دستور صریح قرآن، هم برای زنان و هم برای مردان بوده و به معنای فرو افکندن چشم است و معنای بستن چشم را ندارد.
مدیر مدرسه علمیه تخصصی تاکید کرد: جنبه دیگر حجاب، نحوه سخن گفتن زنان مؤمن با مردان است که یکی از مهم‌ترین ابعاد حجاب به شمار می‌رود و به لحن سخن گفتن زنان نیز توجه دارد؛ در آیه 32 سوره احزاب می‌فرماید، نازک و نرم سخن نگویید که بیمار طمع نورزد، بلکه شایسته و متعارف سخن بگوئید.
وی خاطر نشان کرد: بعد دیگر، اعمال و افعالی است که به واسطه اعضا و جوارح پدید می‌آید، که به مجموع امر و نهی الهی تعلّق می‌گیرد، از جمله آشکار ساختن زینت‌های پنهان، استعمال عطر که در خروج از خانه بوی عطر زنان به مشام نامحرم نرسد و پرهیز از تبرج جاهلی می‌باشد، در دنیایی که تبلیغات فرهنگ برهنگی و سقوط اخلاقی و ارزش‌های انسانی نماد برتری، پیشرفت‌ و توسعه را جلوه گر ساخته، دین مبین اسلام با فرهنگ پوشش و توجه به هویت انسانی، معنویت و جاذبه روحی و آرامش را در جامعه نمایان‌گر ساخته است.
وی افزود: برای روشن شدن فلسفه حجاب زن و راز تفاوت آن با پوشش مردان، می‌توان به رابطه پوشش با فرهنگ دینی و توجه به ساختار فیزیولوژی انسان اشاره کرد؛ هورمون‌های جنسی زن به صورت دوره‌ای ترشح می‌شوند و به طور متفاوت عمل می‌کنند، تأثیر محرک‌های شهوانی بر زن صورتی بسیار محدود دارد، شهید مطهری در این‌باره می‌گویند، علت این که در اسلام دستور پوشش، اختصاص به زنان یافته این است که میل به خودنمایی و خودآرایی مخصوص زنان است، در واقع زن شکار و مرد شکارچی است؛ این زن است که حکم طبیعت خاص خود می‌خواهد پر کند و مردان دلباخته و در دام علاقه خود را سیر می‌کند.