سرودن و قلم زدن برای اهل بیت و شهدا مایه ی افتخار است

خانم معصومه داجلری طلبه حوزه علمیه و شاعر، توانسته در چندین جشنواره و مسابقه شعر، حائض رتبه های برتر شده و با قلم خویش میراث دار ارزش های اسلامی باشد؛ در این راستا خبرنگار حوزه به گفتگو با وی پرداخته که به شرح ذیل است:
۱- لطفا خودتان را معرفی کنید؟
معصومه داجلری، متولد سال ۱۳۷۲ در شهرستان تنکابن هستم؛ بعد از اتمام دوره ی دبیرستان، با توجه به علاقه، روحیه و ذوق مذهبی و اعتقادی، در سال ۱۳۹۱ وارد حوزه علمیه شدم تا از این معارف بهره مند شوم؛ در مدت تحصیل به سرودن اشعار آیینی، نویسندگی و کارهای فرهنگی و تبلیغی مشغول هستم.
۲- چه زمانی متوجه علاقه خود به سرودن اشعار شدید و بصورت حرفه ای شروع به کار کردید؟
از دوره ی نوجوانی به شعر و نوشتن علاقه مند بودن، بیشتر مطالعه می کردم و این علاقه در دوره ی دبیرستان به اوج خود رسید و باعث شد شعر را بطور جدی دنبال کنم؛ تا اینکه به لطف خداوند و با ورود به حوزه علمیه، با دنیای جدیدی از شعر آشنا شده و سروده هایم رنگ و بوی آیینی و مذهبی به خود گرفت.
۳- تاکنون چند اثر از شعرهای تان به چاپ رسیده است؟
 اولین کتابم، با عنوان "از تشنگان کربلا تا بیکران جبهه ها" به چاپ رسید؛ و بعد از آن، "زندگینامه ی شهید شعبانعلی سلیمانی" از شهدای شهرستان تنکابن نیز به چاپ رسید و در حال حاضر کتاب "نقاب اشک" در دست چاپ قراردارد؛ اخیرا نیز در جشنواره سراسری اشک عقیق با محوریت‌ شعر برای حاج قاسم شرکت کردم و اشعارم در این مجموعه برگزیده و به چاپ رسید.
۴- طلاب چطور می توانند به عنوان شاعر و نویسنده، به نشر معارف ناب دینی بپردازند؟
طلاب می توانند با مطالعه عمیق کتب دینی و تاریخی،  ادبیات خود را قوی کرده و نسبت به آن تعهد و پایبندی داشته باشند؛ سرودن و قلم زدن برای اهل بیت و شهدا را مایه ی افتخار خود بدانند تا دچار غرور و خود بزرگ بینی که آفت نویسندگی و شاعری است نشوند.
۵- به عنوان بانوی طلبه شاعر و نویسنده چه میزان سرودن و نوشتن برای اهل بیت و شهدا در زندگی و موفقیت تان تاثیرگذاشته است؟ با وجود اینکه در دوران تحصیل در حوزه ازدواج کرده و داری فرزند شدم و مسولیت خانواده بر عهده ی من بود اما نوشتن و شعر گفتن برای اهل بیت و شهدا به وقت من برکت زیادی میداد و هیچ گاه احساس نارضایتی و خستگی نمی کردم بلکه با شور و هیجان خاصی به زندگی و فعالیت های اجتماعی ادامه دادم و این حال خوبم را مدیون آنها هستم و خداوند بزرگ را شاکرم و "هذا من فضل ربی" می گویم.