کد مطلب: 118840 تعداد بازدید: ۱۶۶

معاون فرهنگی مدرسه علمیه قدسیه بهشهر:

هدف از وحدت حوزه و دانشگاه، ادغام آنها نیست

یکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۰۹:۱۱:۴۷
معاون فرهنگی مدرسه علمیه قدسیه بهشهر گفت: هدف از وحدت حوزه و دانشگاه، از بین بردن تفاوت ها و ادغام دو مرکز نیست، بلکه هدف این است که گوناگونی ها به جا بماند، اما جوهر و محور یکی باشد.

خانم مطهره فغانی، معاون فرهنگی مدرسه علمیه قدسیه بهشهر، به مناسبت وحدت حوزه و دانشگاه در جمع طلاب و کادر این مدرسه و جمعی از دانشجویان اظهار کرد: حوزه و دانشگاه، به عنوان دو بازوی علمی و فرهنگی ولایت، مسئول پاسداری از فرهنگ و ارزش های نظام اسلامی هستند، از این رو وحدت این دو نهاد از اهم اموری است که در تبیین جایگاه فکری و فرهنگی نظام باید مورد توجه قرار بگیرد و موانع آن برطرف شود.
وی ادامه داد: امروز وحدت این دو نهاد، برای تحکیم پایه های انقلاب اسلامی و جلوگیری از نفوذ بیگانگان در جامعه ضروری است، به فرموده مقام معظم رهبری، وحدت حوزه و دانشگاه گمشده ای است که باید آن را بیابیم تا مجموعه نظام آموزشی، علمی و فرهنگی کشور به عنوان پیکری واحد در راستای مصالح عالیه اسلامی قرار گیرد.
معاون فرهنگی خاطر نشان کرد: حوزه و دانشگاه مانند دو مغز متفکر و قلب تپنده در جامعه اسلامی، نقش سرنوشت سازی در تعالی و شکوفایی یا رکود و انحطاط جامعه به عهده دارند، همدلی و وحدت این دو قشر فرهیخته دست مایه گران بهایی است که زیربنای همه دگرگونی های اساسی، به ویژه تحول فرهنگی را که زیرساخت سایر تحولات است، به عهده میگرد.
وی بیان کرد: عمده ترین موضوعی که برای تحقّق این وحدت مهم است، دستیابی هر دو نهاد به اهداف اصلی و سیاست های بنیادی است، بدین منظور وجود زبان مشترک و فضای گفتگو و تفاهم و درک متقابل از یکدیگر ضروری است و طبعا فقط در این صورت این وحدت دست یافتنی است.
خانم فغانی تاکید کرد: تعابیر متفاوتی از وحدت حوزه و دانشگاه مطرح شده که برخی از آنها برداشت های عوامانه، مبهم و غیر معقول است، منطقی این است که بگوییم حوزه و دانشگاه باید در اهداف و جهت گیری های کلی وحدت داشته باشند، شکی نیست که این دو نهاد با هم تفاوت هایی دارند که لازمه هویت این دو است، از این رو نباید این تفاوت ها را نادیده گرفت یا از بین برد یا به همه آن ها به چشم اختلاف نگریست، هدف از بین بردن این تفاوت ها و ادغام دو مرکز نیست، بلکه هدف این است که گوناگونی ها به جا بماند، اما جوهر و محور یکی باشد.