در مصیبت‌های الهی صفوف مجاهدین و منافقین از یکدیگر متمایز می‌شود

حجت الاسلام عباس نیکزاد، مؤسس مدرسه علمیه حضرت آمنه(س) فریدونکنار با تفسیر آیه ۱۶۶ سوره آل عمران درجمع هیات امنا و کادر این مدرسه علمیه اظهار کرد: آیه مورد بحث این نکته را تذکر می‌‏دهد که هر مصیبتی(مانند مصیبت احد) که پیش می‌آید، بی علت نیست بلکه وسیله آزمایشی برای جدا شدن صفوف مجاهدان راستین از منافقان و یا افراد سست ایمان است، لذا در قسمت اول آیه می‌فرماید «آنچه در روز احد آن روز که جمعیت مسلمانان با بت ‏پرستان به هم در آویختند بر شما وارد شد به فرمان خدا بود و طبق خواست و اراده او صورت گرفت».

وی اظهار کرد: قرآن از گفتگوی میان بعضی از مسلمانان و منافقین، قبل از جنگ می‌فرماید که بعضی مسلمانان هنگامی که دیدند «عبد اللّه بن ابی سلول» با یارانش خود را از لشکر اسلام کنار کشیده و تصمیم بازگشت به مدینه دارند گفتند، بیایید یا به خاطر خدا و در راه او پیکار کنید و یا لا اقل در برابر خطری که وطن و خویشان شما را تهدید می‌کند دفاع نمایید، ولی آنها به بهانه واهی گفتند، ما اگر می‌دانستیم جنگ می‏‌شود بی‏گمان از شما پیروی می‏کردیم؛ در واقع اینها بهانه‏ای بیش نبود، هم وقوع جنگ حتمی بود و هم مسلمانان در آغاز پیروز شدند و اگر شکستی دامن‌گیرشان شد، بر اثر اشتباهات و خلافکاری‌های خودشان بود، خداوند می‏گوید آنها دروغ می‏گفتند «آنها در آن روز به کفر نزدیکتر از ایمان بودند».

وی خاطرنشان کرد: منافقان علاوه بر این که خودشان از جنگ احد کناره ‏گیری کردند، به هنگام بازگشت مجاهدان زبان به سرزنش آنها گشودند؛ قرآن در این آیه به گفتار بی ‏اساس آنها پاسخ می‌دهد و می‌‏فرماید: «آنها که از جنگ کناره‌گیری کردند و درباره برادران خود گفتند، اگر از ما اطاعت کرده بودند هیچ گاه کشته نمی‏‌شدند، به آنها بگو اگر قادر به پیش بینی حوادث آینده هستید مرگ را از خودتان دور سازید اگر راست می‏ گویید»؛ این آیه و دو آیه بعد از آن، بعد از حادثه احد نازل شد؛ اما مضمون و محتوای آن تعمیم دارد و همه شهدا حتی شهدای بدر را که چهارده نفر بودند شامل می‌‏شود و در آن مقام شامخ و بلند شهیدان را یاد کرده و می‏گوید «ای پیامبر! هرگز گمان مبر آنها که در راه خدا کشته شدند مرده‌اند»؛ در اینجا روی سخن فقط با پیامبر است؛ اما هشداری برای دیگران است که فرمود «بلکه آنها زنده‏اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‏شوند».

وی در پایان تاکید کرد: منظور از حیات و زندگی در اینجا همان حیات و زندگی برزخی است که ارواح در عالم پس از مرگ دارند و این اختصاصی به شهیدان ندارد، ولی از آنجا که شهیدان به قدری غرق مواهب حیات معنوی هستند که گویا زندگی سایر برزخیان در مقابل آنها چیزی نیست، تنها از آنها نام برده شده است.