تفسیر تطبیقی آیه انذار از منظر علّامه طباطبایی و ابن تیمیّه

موضوع:تفسیر تطبیقی آیه انذار از منظر علّامه طباطبایی و ابن تیمیّه
نویسنده: سیران کریم پور
چکیده
والیت از جمله مقاماتی است که شیعه پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) به پیروی از آن حضرت و ائمه اهل بیت (ع) آن را حق مسلم امیر المؤمنین «علی بن ابی طالب» می دانند. رسول گرامی اسالم )ص( در روزهای متعددی از جمله یوم االنذار و غدیر خم از جانب خداوند متعال مأمور اعالم این مطلب بودند. ، بیشك علیبنابیطالب )پس از پیغمبر اکرم( واالمقامترین انسانی است که پا به عرصة وجود گذاشته، که بهفرمودة نبی مكرم، جز خداوند متعال و وجود مبارک حضرتش، کسی او را بهحقیقت نشناخته است. آیه ای که بر پیامبر خدا نازل شده و به انذار خویشان نزدیكش دستور داده است، آیه وَأَنذِرْ عَشِیرَتَكَ الْأَقْرَبِینَ است. انذار به معنای ترساندن و در اصطالح به هشدار دادنی که مایه ترس است گفته میشود. پیامبران طی مأموریت الهی خود از ابزارهای گوناگونی چون انذار و تبشیر برای ارشاد و برانگیختن مردم به سوی بعضی از کارها و اجتناب دادن آنان از برخی دیگر بهره بردهاند. پیامبر رسالت خود را در سه مرحله به اجرا گذاشتند و آن را با دعوت خویشاوندان نزدیكش آغاز نمود چراکه وقتی مردم مشاهده کنند الگویشان (پیامبر) و خویشاوندان نزدیكش پیش از همه مورد انذار پروردگار هستند، آنها نیز به راحتی به حقانیت پیامبر و رسالتش ایمان میآورند. آیه انذار از ادله محكم والیت علی میباشد و روایات معتبر از فریقین بر این امر داللت میکنند. ولی نویسندگان مكتب بنی امیه با جعل روایات ساختگی خواستهاند داللت آیه را از والیت منحرف کنند.
واژههای کلیدی: آیه انذار، تفسیر تطبیقی، ابن تیمیّه، علّامه طباطبائی، آیه 214 شعراء
چاپ شد در سایت: https://www.magiran.com/paper/2382466